مرتب کردن دندان‌ها توسط متخصصین ارتودنسی دندان و به روش‌های مختلفی انجام می شود. متداول ترین این روش ها استفاده از بریس های سنتی و بریس های شفاف یا اینویزیلاین (Invisalign) است. هر یک از دو روش مزایا و معایب خاص خود را دارند و این موضوع تصمیم گیری بیمار و متخصص ارتودنسی را برای انتخاب دشوار می کند.

بریس یا اینویزیلاین، شدت و نوع مشکل

در مواقعی که مشکلات ترازبندی دندانها خیلی شدید نیست، می توان از سایر روشهای درمانی از جمله اینویزیلاین استفاده کرد. اما اگر دندانها کج باشند، همپوشانی داشته باشند یا کاملا چرخیده باشند، به خصوص هنگامی که دو پایه (Bicuspid) هستند، استفاده از بریس های سنتی ارجحیت دارد. در این موارد، سینی های  اینویزیلاین (ارتودنسی نامرئی) قادر نیستند دندان های دوپایه را برای تراز شدن وادار به حرکت کنند.  بعلاوه، در سینی های اینویزیلاین  تمرکز فشار روی دندان به سمت قسمت فوقانی است، در حالی که بریس ها فشار مساوی بر کل دندان وارد می کنند و دندان ها را از بالا به پایین به موقعیت مناسب هدایت می کنند.

بریس یا اینویزیلاین، زیبایی ظاهری

بریس ها عمدتاً از جنس فلز هستند و از براکت هایی تشکیل شده اند که توسط سیم به هم وصل می شوند. حتی در مواردی که از بریس های سرامیکی همرنگ دندان استفاده می شود، هنگام لبخند زدن قابل مشاهده است. اینویزیلاین از یک ماده ترموپلاستیک شفاف و سفارشی ساخته می شود و به طور یکپارچه روی دندان قرار می گیرد و به دلیل اینکه نامرئی است به آسانی توجه افراد را جلب نمی کند.

بریس یا اینویزیلاین، قابلیت جابجایی و نگهداری

بریس های سنتی در جای خود ثابت هستند و هنگام تمیز کردن دندان ها مشکلاتی ایجاد می کنند، مخصوصا وقتی ذرات غذا در فلز گیر می کنند. اما اینویزیلاین به دلیل اینکه از نوع ارتودنسی متحرک هستند  این مشکل را ندارد و می توان آن را هنگام مسواک زدن و نخ کشیدن برداشته، دوباره در جای خود قرار داد (البته، لازم به ذکر است که این مزیت اینویزیلاین گاهی تبدیل به یک نقطه ضعف می شود، و آن هنگامی است که برداشتن و گذاشتن مکرر، اثربخشی سینی ها را در تراز کردن دندان کاهش می دهند). بعلاوه، بریس ها را باید بطور منظم مسواک زد و تمیز کردن آنها نیاز به آب دارد، در حالی که برای تمیز کردن و شستشوی سینی های اینویزیلاین از سیستم پاکسازی اینویزیلاین استفاده می شود.

بریس یا اینویزیلاین، طول دوره و پیگیری درمان

بریس های سنتی قابل جابجایی نیستند و بسته به نیاز بیمار، بین 18 ماه تا 3 سال به صورت شبانه روزی پوشیده می شوند. اما بریس های اینویزیلاین قابل برداشتن هستند و برای اینکه بتوانند بهترین عملکرد را داشته باشند، بسته به نیاز بیمار، باید حدود 22 ساعت در روز به مدت شش تا هجده ماه پوشیده شوند. همچنین، مراجعه به ارتودنتیست برای پیگیری روند پیشرفت بریس ماهانه است، در حالی که برای اینویزیلاین هر 6 هفته یکبار صورت می گیرد.

بریس یا اینویزیلاین، هزینه

هنگام مقایسه هزینه ارتودنسی سنتی و بریس های اینویزیلاین باید عوامل مختلفی در نظر گرفته شود. قیمت نهایی به شدت مشکلات موجود، وسعت مشکلات و تعداد سینی هایی که در درمان با اینویزیلاین به کار می رود، و همچنین مهارت متخصص، محل مطب  و حق مشاوره دارد. اما این هزینه معمولا در اینویزالاین بیشتر از بریس معمولی است.